سه گیاه آپارتمانی

آشنایی با سه گیاه آپارتمانی

دیفن باخیا یکی از گیاهان همیشه سبز آپارتمانی است که به راحتی در منزل و محل کار نگهداری می شود. قلمه زدن گل دیفن باخیا از مهمترین و اصلیترین روشهای تکثیر این گیاه است و به نور متوسط، گرمای زیاد، خاک همیشه مرطوب، رطوبت هوای۷۰تا۹۰درصد و خاک قلیایی تا کمی اسیدی احتیاج دارد.

روش قلمه زدن گل دیفن باخیا

دیفن باخیا از گروه گیاهان سمی است بطوری که شیرابه موجود در ساقه و برگهای این گیاه خیلی سمی و خطرناک است و در صورت تماس با دهان، موجب سوزش و بی حسی دهان و گلو می گردد و حتی امکان دارد تارهای صورتی فلج و باعث خفگی شود. برای اینکار هنگام قلمه زدن از دستکش استفاده کنید.

زمان مناسب قلمه زدن دیفن باخیا

به طور کلی در سراسر سال می توان از گل دیفن باخیا قلمه تهیه کرد اما ریشه زایی در قلمه هایی که در بهار و یا اوایل تابستان تهیه شده اند بیشتر است.

در شرایط مناسب، ریشه‌زایی قلمه های دیفن باخیا 30-21 روز طول خواهد کشید و زمانی که طول ناحیه جوانی که به تازگی رشد کرده است حدود 5 سانتیمتر شد می توان پوشش پلاستیکی را برداشت تا گیاه در شرایط رطوبت عادی و معمولی اتاق به رشد خود ادامه دهد.

نیازهای محیطی دیفن باخیا

خاک: مناسبترین خاک برای کاشت دیفن باخیا خاکبرگ است.

نور: گیاه دیفن باخیا همانند بیشتر گیاهان آپارتمانی نیاز به نورغیر مستقیم داشته و در نور مستقیم آسیب می بیند. همچنین در محیط بدون نور، گیاه علفی و ساقه هایش دراز می شود. توصیه میشود گیاه خود را هر چند وقت یک بار بچرخانید تا برگ ها به یک طرف منحرف نشوند .

دما: بهترین درجه حرارت برای نگهداری گل دیفن باخیا بین ۱۳ تا ۱۸ درجه است و لازم است در فصل زمستان در اتاق نگهداری شود ولی در بقیه فصول می تواند دمای محیط را تحمل کند.

کوددهی: کود لازم برای گیاه دیفن باخیا را می توان به میزان۳۰گرم در لیتر، هر هفته یکبار از فروردین تا آبان ماه، مصرف نمود.

آبیاری: برای آبیاری دیفن باخیا توصیه میشود از آب سبک و بدون املاح آب جوشیده سرد شده استفاده شود. میزان آبیاری مورد نیاز گیاه در تابستان هفته‌ای دو مرتبه و در زمستان یک بار در هفته کافی است.

خصوصیات خاک مخصوص کاکتوس

کاکتوسها یکی از محبوبترین گیاهان آپارتمانی هستند که در طی سال در داخل خانه می توان از آنها نگهداری کرد. متاسفانه گاهی رطوبت زیاد هوای اطراف گلدان کاکتوس باعث می شود شرایط برای رشد کاکتوس مناسب نباشد. قابلیت زهکشی خاک مخصوص کاکتوس زیاد است و همین امر به افزایش تبخیر و تامین خشکی مورد علاقه این گیاه کمک می کند.

بهترین خاک برای کاکتوس برای حفظ سلامت گیاه و ایجاد شرایط مشابه زیستگاه اصلی آن لازم است. خاک گلدان کاکتوس حاوی شن طبیعی و مواد مغذی کم بوده و همچنین خشک است تا مشابه محیط طبیعی آن شود. خاک کاکتوسها را می توانید به صورت آماده خریداری کنید یا خودتان در خانه آن را درست کنید.

بهترین ترکیب خاک برای کاکتوس چیست؟

یک خاک بسیار متفاوت دیگر ترکیب ۵ پیمانه خاک گلدان، دو پیمانه پرلیت و یک پیمانه الیاف نارگیل است تا خاک حاصل به صورت یکنواخت خشک شود. ممکن است لازم باشد دستور ساخت خاک کاکتوس را بسته به محل قرار گیری گلدان و نوع گیاه گوشتی خود تغییر دهید.

• ۱ قسمت خاک باغچه + ۱ قسمت شن و ماسه (به نسبت مساوی) + ۱ قسمت کمپوست (مواد پوسیده گیاهی و خاک برگ)، یا

• یک دوم قسمت خاک رسی + ۱ قسمت ماسه + ۱ قسمت خاک باغچه، یا • ۱ قسمت کمپوست + ۱ قسمت خاک پیت + یک قسمت ماسه

ترکیب عالی و مناسب خاک برای پرورش گیاه کاکتوس

برای این بهترین ترکیب خاک را برای کاشت گیاه کاکتوس انتخاب نمایید، باید ماسه، پیت ماس و ورمی کمپوست خریداری کنید. خرید خاک و کود کاکتوس آماده تمامی این ترکیبات را در خود جای داده است. اما شما می توانید هر یک از این ترکیبات را به صورت جداگانه خریداری نموده و در منزل ترکیب نمایید.

دلایل ریختن برگ بونسای

به طور معمول سه علت برای ریختن برگ بونسای ایجاد می شود:

1. لکه های قهوهای یاسوراخهای ریزوخوردگی روی برگها
2. خشک شدن برگهای ریزتر
3. ریزش برگهای بزرگ وسالم

بونسای هااین گیاهان زیبا باید در دمای بالاتر از ۶۰ درجه فارنهایت نگهداری شوند. به این معنی که در فصول سرد این گیاه باید در داخل منزل و در محیطی گرم قرار بگیرد. اکثر گونه های بونسای های آپارتمانی (فیکوس، کارمونا و غیره) برگ ریزی ندارند، مگر این مشکلی پیش آمده باشد.

بونسای ها را در غالب اوقات سال در خارج از منازل نگهداری می نمایند امّا برای مدتی که به داخل منازل منتقل می گردند ، نور دهی آنها را با انعطاف بیشتری می توان انجام داد بنابراین از هر آنچه در اختیار دارید ، برای این منظور می توانید بهره گیرید . ارتفاع لامپ ها از زمین بستگی به ارتفاع درخت بونسای دارد که در صورت استفاده از فلورسنتمی توان آنرا با فاصله بسیار نزدیکی جهت حداکثر نور دهی قرار دهید زیرا اینگونه لامپ ها تولید گرما نمی کنند . برای این منظور بهتر است از لامپ های فلورسنت بلند استفاده نمایید و آنها را بالای بونسای از سقف آویزان کنید . برای ایجاد دمای مناسب محیطی در زمستان ها می توان 2-1 عدد لامپ حبابیکه دارای نور نقطه ای هستند در بالای بونسای و با فاصله مطمئن نصب نمایید . پوشانیدن بخش خارجی گلدان ها با صفحات عایق از صدمه دیدن گلدانها جلوگیری می نماید و به گرمتر ماندن ریشه ها در زمستان کمک می کند.

علت برگ ریزی بونسای آپارتمانی

اگر خاک بونسای سنگین بوده و آب را در خود نگه دارد، آبیاری زیاد موجب ریزش برگ های بنسای می شود.

این امر موجب پوسیدگی ریشه شده و به تدریج برگ های گیاه می ریزند. تنها زمانی گیاه را آبیاری کنید که خاک آن کمی خشک باشد، و اگر دچار این مشکل شده اید، وقتی گیاه بهتر شد گلدان آن را با خاک مناسب تری تعویض کنید.

آبیاری کم نیز از دلایل بسیار رایج می باشد. بنسای در ظرف کوچک قرار داده می شود و ممکن است شما آبیاری به آن را فراموش کنید. در نتیجه ریشه گیاه می میرد و برگ ریزی می کند. آبیاری زیاد در طی مدت طولانی گیاه را ضعیف می کند، اما آبیاری کم ریشه آن را کشته و در چند روز برگ ها میریزند.

یکی دیگر از دلایل شایع، نور نامناسب است. تمام بنسای ها، حتی بنسای های آپارتمانی، به نور زیاد نیاز دارند.

پارگی پرده گوش در کودک

علل پارگی پرده گوش در کودک و درمان آن

پاره شدن پرده گوش در کودک، ایجاد یک حفره یا چاک در پرده ی گوش یا پرده ی صماخ است. پرده ی صماخ یک بافت نازک است که گوش میانی و کانال گوش خارجی را جدا می کند. زمانی که امواج صوتی وارد گوش می شود، این پرده به لرزه در می آید. این لرزش در استخوان های گوش میانی جریان می یابد. همین لرزش، عامل شنیدن صداهای مختلف است در نتیجه اگر پرده ی گوش آسیب ببیند، شنوایی شما با اشکال مواجه می شود.

منظور از پارگی پرده گوش وجود سوراخ، پارگی در پرده گوش یا غشای تیمپانیک است. غشای تیمپانیک بافت نازکی است که گوش میانی را از حفره گوش بیرونی جدا می کند. این غشا با ورود امواج صوتی به داخل گوش به ارتعاش در آمده و سپس با استفاده از استخوان های گوش میانی به مسیر خود ادامه می دهد. چون این ارتعاشات به شما کمک می کند تا صداها را بشنوید، در صورتی که پرده گوش دچار آسیب دیدگی شود بدون شک شنوایی شما نیز دچار مشکل خواهد شد. پارگی پرده گوش را با نام سوراخ شدن پرده گوش نیز می شناسند. در موارد نادری عارضه پارگی پرده گوش ممکن است به کم شنوایی دائمی فرد منجر شود.

علل پارگی پرده گوش

عفونت

علت اصلی و رایج بروز پارگی پرده گوش، عفونت است.

احتمال ابتلای کودکان به عفونت گوش بسیار بیشتر از بزرگسالان بوده و علت آن نیز به جمع شدن بیشتر مایعات در پشت پرده گوش باز می گردد.

فشار مایع جمع شده در پشت پرده گوش ممکن است باعث شکستن و پارگی غشای تمپانیک گوش فرد شود.

تغییرات فشار

فعالیت های دیگری نیز هستند که انجام آن ها هم ممکن است باعث سوراخ شدن گوش شوند.

نام دیگر پارگی که بر اثر فشار بیرون گوش و نامیزان بودن فشار داخل و خارج گوش اتفاق می افتد، باروتروما است.

فعالیت های دیگری که ممکن است باعث بروز باروتروما شود شامل موارد زیر می شود:

• غواصی
• امواج شدید
• پرواز با هواپیما
• رانندگی در ارتفاعات
• ضربه شدید یا مستقیم به گوش

اتفاقات زیر می تواند پارگی پرده گوش را ایجاد کنند:

• ضربه خوردن به گوش یا وارد شدن فشار ناگهانی به آن؛
• آسیب دیدن در حرکت های ورزشی؛
• تصادفات رانندگی.

واردکردن هر شی مانند گوش پاک کن، ناخن بلند یا مداد و خودکار اگر از حد معمول بگذرد، می تواند به پرده ی گوش آسیب بزند.

ترومای صوتی یا آسیب رسیدن به گوش بر اثر صداهای بسیار بلند می تواند به پرده ی گوش آسیب بزند. با وجود این، مواردی شبیه این، زیاد رایج نیست.

علائم پارگی گوش

در صورت بروز پارگی گوش، درد اولین علامتی است که خودش را نشان خواهد داد. برای بعضی از افراد درد بسیار شدید و آزار دهنده خواهد بود. دردی که ممکن است تمام طول روز باقی مانده و دائماً کم یا زیاد شود.

معمولاً گوش بعد از برطرف شدن درد، شروع به تخلیه خودش می کند. در این وضعیت ممکن است آب، خون یا چرک از گوش آسیب دیده خارج شود. پارگی گوشی که ناشی از عفونت گوش میانی باشد، خودش را با خون ریزی نشان خواهد داد. عفونت های گوش بیشتر در کودکان و نوجوانان اتفاق افتاده و بزرگسالان فقط در اثر سرماخوردگی، آنفولانزا یا قرار گرفتن در محیط های آلوده دچار عفونت گوش شوند.

گوش آسیب دیده ممکن است دچار کم شنوایی شود و شما قدرت شنوایی را برای مدت کوتاهی از دست دهید. البته عارضه تینیتوس نیز ممکن است برایتان پیش بیاید و دائماً صدای زنگ یا وز وز داخل گوش خود شنیده یا حتی سرگیجه داشته باشید.

درمان پزشکی پارگی پرده گوش

درمان پاره شدن پرده گوش معمولا برای بهبود یا کاهش درد و کم کردن یا از بین بردن عفونت است.

پچینگ یا وصله کردن: اصطلاح «پچینگ» به معنای قراردادن یک لایه ی نازک مثل وصله روی پرده ی گوش است. اگر پرده ی گوش، خودبه خود ترمیم نشود، پزشک از این روش استفاده می کند. در این روش، پزشک، صفحه ای نازک و مخصوص را روی پارگی این غشا قرار می دهد. این وصله، غشای پرده ی صماخ را تحریک می کند که مجددا رشد کند و پیوند بخورد.

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک، عفونت ها را از بین می برد که ممکن است این عفونت ها عامل پارگی پرده ی گوش باشد. این داروها از بروز عفونت های جدید پیشگیری می کنند؛ عفونت هایی که ممکن است ناشی از «پرفوراسیون» باشد. پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی یا قطره گوش تجویز کند. حتی ممکن است هر دو را برای تان تجویز کند.

جراحی: در موارد نادر، ممکن است لازم باشد که حفره پرده گوش، کاملا ترمیم شود. ترمیم جراحی پرده گوش، «تمپانوپلاستی» نام دارد. در جریان «تمپانوپلاستی»، جراح بافت هایی از سایر نواحی بدن برمی دارد و به پارگی و حفره ی پرده ی گوش پیوند می زند.

تمپانومتری، که در آن دکتر یک سنجاقک سنج را در گوش شما قرار می دهد تا واکنش گوش شما را به تغییرات فشار تست کند.

در آخرین مرحله پزشک ممکن است شما را به متخصص گوش، بینی یا گلو راهنمایی کند.

درمان خانگی پارگی پرده گوش

با استفاده از گرم کردن و مسکن ها می توانید درد پارگی گوش را تا حد زیادی کاهش دهید.

کافی است روزی چند بار کمپرس آب گرم روی گوش خود قرار دهید.

با فین نکردن در طول دوره درمان می توانید به بهبود سریع تر گوش خود کمک زیادی کنید، فقط در صورت ضرورت این کار را انجام دهید. همچنین با نگه داشتن نفس و بستن بینی و فین کردن نیز می توانید فشار داخل گوش ها آن ها را تمیز کنید. اما ناگفته نماند که افزایش فشار به گوش ها باعث ایجاد درد زیاد و کند شدن روند درمان پرده گوش تان خواهد شد.

تا حد امکان بدون مشورت یا توصیه پزشک از قطره های بدون نسخه موجود در داروخانه ها استفاده نکنید.

در صورتی که پرده گوش پاره شده باشد، مایع این قطره ها تا اعماق گوشتان فرو رفته و می تواند عواقب جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.